Zimowy spacer.

 Spadł można napisać pierwszy  tej zimy śnieg w moim mieście.        W górach trochę już go jest. Zdecydowałam się spotkać z dwoma koleżankami, z którymi do tej pory wędrowałam. Na nasz spacer wybrałam trasę gdzie przypuszczałam będzie pustawo.Spotkałyśmy się gdzieś w połowie ścieżki spacerowej prowadzącej wzdłuż rzeki Bóbr. Znalazłyśmy się w obrębie Parku Krajobrazowego Doliny Bobru. W tym miejscu mniej więcej prowadzą dwie ścieżki bezpośrednio przy rzece. Jedna po lewej stronie, jest to już bardzo dobrze znana ścieżka rowerowo-piesza asfaltowa, miejscami brukowana. Myśmy wybrały ścieżkę po prawej stronie, która jest jeszcze nie ujarzmiona momentami prowadzi przy samej wodzie, czasami musimy pokonywać różne przeszkody, powalone drzewa lub skałki. Obie ścieżki prowadzą do schroniska Perła Zachodu. Nasza trasa jest bardziej intrygująca. Trochę myliłam się, że nikogo nie spotkamy, na szczęście było to tylko kilka osób w długich czaso- odstępach. My cały czas trzymamy się przyjętych zasad DDM. Czasami zatrzymujemy się, żeby chwilę porozmawiać .Idzie się bardzo fajnie, nawet skrzypi śnieg pod nogami, chociaż mrozu nie ma, nieśmiało wychyla się słońce. Udaje się nam zapomnieć na chwilę o zaistniałej sytuacji. Mijamy,  a właściwie przechodzimy pod bardzo ciekawym wiaduktem po którym jeżdżą pociągi do Zgorzelca jak i do Szklarskiej Poręby. W pewnym momencie zatrzymujemy się ścieżka robi się trochę mało komfortowa jak na tą porę roku. Znam tą ścieżkę i wiedziałam, że dalej może być trudniej.

Wróciłyśmy tą samą ścieżką do miejsca, z którego wspólnie zaczęłyśmy spacer. Tutaj rozdzieliłyśmy się i każda poszła w swoją stronę. Ja poszłam dalej ścieżką spacerową wzdłuż Bobru aż na swoje osiedle i po przejściu paru ulic zadowolona wróciłam do domu. Ważne, że mogłam zrealizować swoje postanowienie, że będę każdego dnia robić minimum 6000 kroków, dzisiaj było znacznie więcej, póki co udaje mi się.

A to kilka migawek z dzisiejszego poranku.

Pozdrawiam serdecznie, a za komentarz dziękuję.