Słyszysz, jak wietrzyk szeleści,
Kwiaty całuje i pieści,
Igrając pośród drzew?
Słyszysz w tej cichej godzinie
Harmonię, co w serca płynie Z nadziemskich stref?
I kojąc ludzkie boleści,
Przynosi w sennej powieści
Najtkliwszych uczuć siew? (A. Asnyk)

                                     Białe, giętkie ramiona

                                 Jak ta brzózka szemrząca,

Wznieść bym chciała stęskniona

Do srebrnego miesiąca...

Lub z gałązką chmielową

Objąć drzewo miłośnie,

Z przytuloną doń głową

Marzyć cicho o wiośnie. M. Konopnicka

 

 

Wreszcie WIOSNA

Pierwsze uczucia, to kwiaty wiosenne,
Co się własną upajają wonią:
Przed żywszym blaskiem jeszcze w cień się chronią
I wierzą jeszcze w swe trwanie niezmienne.
(A. Asnyk)

Przedwiośnie.

Podczas wędrówki spotkałam kilka interesujących braci mniejszych bardziej lub mniej udomowionych.

Nie zabrakło oznak kolorowej wiosny