Słoneczny poranek z jesiennymi oznakami.

 

W spiece i skwarze, pod ognistą chłostą

Nieba, co zmienia lipiec w piec płonący,

Ziemia, brzemienna ciążą bezlitosną,

Płodzi i tworzy w rozkoszy cierpiącej.

W złudzie błogości, bez trudu i ciszy,

Ostrymi męki przeszyta do rdzenia,

Jak pierś kobieca, nieprzytomnie dyszy,

Bezsilnie znosząc dziki gwałt rodzenia.

I gąsienica, co prażąc się w słońcu

Pełznie i zwolna przemierza liść gładki,

Kurczowym ruchem w południa gorącu

Wciela okrutny, nieludzki ból matki. (Leopold Staff)

Kolejny raz jestem na ścieżce spacerowej. Tym razem trochę między zabudowaniami. I tutaj szukałam pięknych kwiatów. I co spotkałam – jesienne już klimaty aż się nie chce wierzyć, że kwitną dalie, malwy.

Ostatnie maki z naszej osiedlowej łąki kwietnej

Dzisiaj dobra widoczność 

Cieszy mnie, że wróciły jaskółki na osiedle

Zmykam do domu, bo słońce już grzać zaczyna, dobrze że wiatr trochę powiewa. To był dobrze rozpoczęty dzień. 🌞 Teraz zasłużyłam na filiżankę kawy☕

Spacer z mgłą w tle

 

Kolejny dzień kiedy wybrałam się na poranny spacer, tym razem godzinę wcześniej. Zmieniłam ścieżki rowerowe, równie w pobliżu mojego osiedla. Początkowo nikogo nie spotkałam na drodze tylko samochody pędziły to w jedną, to w drugą stronę. W jakim celu, czy na upragniony urlop, czy przywożąc nowy towar by każdy z nas miał radochę z wydawania pieniędzy. To mnie o tej porannej mglistej porze nie interesowało. Ja wsłuchiwałam się w śpiew ptaków zanurzałam się w mglistą ścieżkę, spoglądając na wschodzące słońce. Podziwiałam skrzące się krople po deszczu osiadłe na roślinach, a także misternie utkane sieci pajęcze ozdobione wodnymi perełkami. Kiedy zdecydowałam się na powrót do domu zaczęłam spotykać uśmiechniętych biegaczy, nadobne panie z kijkami i oczywiście pieski, które wyprowadzały swoich panów i panie na spacer. To był bardzo przyjemny spacer.

Wiem, wiem nie przepadacie za czarno – białymi zdjęciami. Mam nadzieję, że równie znajdziecie w nich coś interesującego, jakąś moc.

Z pozdrowieniami 🌞