Wreszcie wybrałam się trochę dalej i wyżej niż do tej pory. Pojechałam z koleżanką do Karpacza, a dalej piechotką. No może nie do końca piechotką, wspomogłyśmy się wyciągiem na Kopę. Wyciąg wreszcie wygodniejszy, kanapa czteroosobowa, jedyny mankament to cena. No ale to pewnie jest tak - młody powinien wędrować pieszo, ma przecież dużo sił, a senior to raczej po parku niech spaceruje - albo obie strony niech płacą jak chcą wygody. Z Kopy to już elegancko piechotką. Idziemy w kierunku Domu Śląskiego. Dalej miałyśmy w planie przejść niebieskim szlakiem do schroniska Lucnej Boudy po czeskiej strony. A tu niemiłe zaskoczenie, szlak zamknięty. Na szczęście mamy inną alternatywę dojścia do schroniska. Idziemy szlakiem czerwonym w kierunku "Spalonej Strażnicy" aż do odejścia szlaku żółtego i tym szlakiem po kilkunastu minutach dochodzimy do schroniska Lucna Bouda. Teraz chwila zastanowienia gdzie idziemy dalej. Miałyśmy dwie możliwości - iść w kierunku "Kozich Grzbietów" albo do Kapliczki poświęconej ofiarom gór. Wszędzie pięknie. Wybrałyśmy Kapliczkę. Teraz szlak, a raczej droga wylana asfaltem - Czesi często mają w górach takie drogi. Szlak pnie się w górę, słońce przypieka jest to odkryty teren, jest jednak pięknie gdzie się nie spojrzy. Przeplata się kolor żółty z rudościami i ta przestrzeń niczym nie zmącona, turystów już mniej w odróżnieniu od okolic Śnieżki. Kiedy dotarłyśmy do Kapliczki był czas na odpoczynek, przynajmniej dla mnie - Koleżanka z lepszą kondycją nie odczuwała trudów podejścia i to pięknie będzie jeszcze mogła długo wędrować. Cały czas podziwiam piękne widoki, zdjęcia tego tak nie oddają co widzi się w naturze, ciekawostką były liczne bunkry, zapewne pozostałości po którejś wojnie. Podchodzimy trochę dalej w dole w niedalekiej odległości widać kolejne schronisko czeskie Vyrowka. Nie miałyśmy za dużo czasu, a i ja nie czułam się na siłach ponownie podchodzić pod górę, więc zawróciłyśmy. Jeszcze spojrzenie na górującą Śnieżkę i długi sznureczek podchodzących i schodzących turystów i czas zjechać w dół. To był piękny dzień mimo zmęczenia.
Wreszcie miałam okazję wyjechać na wycieczkę trochę dalej. Była to świetna wycieczka. Pojechałam z koleżeństwem szkolnym, było nas pięć osób. Celem naszej wycieczki był fantastyczny spacer "Ścieżką wśród koron drzew w Karkonoszach". Taki spacer wśród koron drzew, to niesamowita kąpiel w zieleni otaczającego mieszanego lasu. Ścieżka w koronach drzew aż po szczyt wieży (43 m ponad poziom ziemi) jest dostępny dla każdego nie ma schodów, wchodzi się po spiralnej platformie. Cena przystępna. Wyjechaliśmy samochodem przez Kowary i przełęcz Okraj do Jańskich Łaźni w Czechach. Mijając po drodze ciekawie położoną miejscowość Mała Upa. Wszystkie tereny są atrakcyjne tak latem jak i zimą, kiedy jest raj dla narciarzy. Dojeżdżamy do celu, nie ma jeszcze dużo ludzi, to też bez problemu kupujemy bilety i możemy zaczynać "wspinaczkę" na wieżę. Początkowo ścieżka prowadzi do podziemia mamy okazję zobaczyć jak wygląda las pod ziemią. Prosta ekspozycja, która opisuje jak ważną rolę w życiu lasu odgrywa niewidoczna gleba. Wychodzimy z podziemia i teraz poruszamy się ścieżką po spirali cały czas w górę. Łączna długość to 2180 m. W kilku miejscach umieszczone są tablice edukacyjne, z których możemy dowiedzieć się o zaletach "ładnego" i "nieładnego" lasu. Wreszcie dochodzimy do szczytu wieży, skąd rozciąga się wspaniały widok na Karkonosze. Widać kursujące wyciągi na Czarną Górę, skąd zimą szusują narciarze. Gdzieś w dole widać miasteczko. A pod nami wierzchołki pięknych zielonych drzew. Rozkoszujemy się chwilę tym widokiem. Świeci piękne słoneczko, wieje lekki wiaterek - sama radość.
No czas wracać. Wracamy tą samą drogą, a kto żądny adrenaliny może pokonać krótszą drogę - zjeżdżając rurą. I wśród nas znalazł się chętny, na pewno nie byłam to ja.
Wreszcie jesteśmy na dole, jeszcze jedno spojrzenie na wieżę i wracamy. Zatrzymujemy się na chwilę w miasteczku Jańskie Łaźnie, jest to jedyne Uzdrowisko czeskie w Karkonoszach. Miasteczko bardzo małe liczące stałych mieszkańców ok 880. Jednak znane jest turystycznie jako prężny ośrodek narciarstwa, a latem turystyki pieszej i rowerowej. Jednak trafiliśmy w złym czasie - nigdzie nie naleźliśmy przyzwoitego lokalu gdzie można byłoby coś zjeść, czy wypić kawę.
I tak skończyliśmy naszą fajną wycieczkę do Jańskich Łaźni. A obiad zjedliśmy już na naszej ziemi. Miłego wędrowania i czytania.
