74. Kurort

Oj dawno mnie tutaj nie było. To nie znaczy, że nie wędrowałam - a jakże codziennie. A jak to było, ano tak. Wybrałam się jak przystało na zacną osobę do wód podreperować swoje cenne zdrowie. Skorzystałam z instytucji, która dba o wszelakie potrzeby zdrowotne. Wypełniwszy potrzebne formularze, czekałam nie wiedząc gdzie i kiedy zostanę uszczęśliwiona wyjazdem do rzeczonych wód. I wreszcie odczekawszy jedyne 29 miesięcy pojechałam. Nie tam gdzie chciałam i nie wtedy kiedy mi pasowało. Koniec narzekania jadę do Inowrocławia. Jednym słowem trafiłam do "kołchozu" ludzi jak mrówek, gwar jak w ulu. No wreszcie zakotwiczyłam, jak się okazało na kilka nocy, potem ku memu wielkiemu szczęściu zmieniłam miejscówkę. Dobra nasza, teraz już skupimy się na wędrowaniu. Jak wcześnie dowiedziałam się, w parku zdrojowym ścieżek do wędrowania jest ci bez liku. Sam otaczający park liczy ok. 84 hektarów. O dziwo pogoda nawet jak na ten czas listopadowy sprzyjała, jedynie brak czasu nie pozwalał na ciekawsze wędrówki. Wszak ja nie na wczasy przyjechałam, a na kurację. Co widziałam pokażę w kilku odsłonach. Inowrocław jest sporym miastem, jak zdążyłam zauważyć nie zrobił na mnie oszałamiającego wrażenia. Na pierwszy rzut oka zabudowa wymagająca remontów. Chociaż i tutaj znalazły się ciekawe perełki. Jak wygląda park zdrojowy latem mogłam sobie tylko wyobrazić. Nawet teraz robił wrażenie. No a najbardziej robi wrażenie główna atrakcja - TĘŻNIA, jedna z większych w kraju.

W Inowrocławiu można było spotkać ciekawe istotki - sympatyczni Żacy.

 

Do miasta jeszcze osobno wrócę, na pewno pokaże ciekawe miejsca. A i po parku powędrujemy. Póki co pozdrawiam.