Na spacerze po zakamarkach osiedla.

 Nie wiem kiedy ta wiosna ustatkuje się. Co się przymierzę do regularniejszych wypadów, to muszę korygować moje zamiary. Jak nie leje to wieje, że idzie głowę stracić. I tak lubię maj zawsze znajdzie się piękny czas. Dzisiaj jest taki dzień, słoneczny, wiatr nie urywa głowy, nic tylko skorzystać. Wychodzę nawet dość wcześnie jak na osobę, która nigdzie nie spieszy się. Niestety jeszcze kręcę się wokół tzw. "stołu", to już niedługo kto wie może następny spacer będzie już w trochę innym terenie. Nie ważne, idę przed siebie nasłuchując głośnych treli moich skrzydlatych przyjaciół. Staram się oderwać swoje myśli od wydarzeń dnia codziennego, chcę oczyścić umysł. Nie jest to takie łatwe. Jak zwykle podczas moich spacerów zwracam uwagę na jakieś interesujące obrazy warte utrwalenia. Wiosna kolorowa pani mami nas kolorami i kształtami. Drzewa zaczynają stroić się w zielone "przyodziewki", lub zwiewne kwiatowe "sukienki". Przez moment zapominam, że gdzieś tam pozwalają jeździć po lasach motocyklom, że śmieci "lepiej szurnąć do lasu", że pandemia jeszcze szaleje. Mam możliwość obejrzeć się i powiedzieć - jest pięknie, chce się być tu i teraz.

Na śnieżce jeszcze śnieg

Drozdy i szpaki miały używanie po deszczu nie brakowało jedzonka. Gołębie grzywacze z góry patrolowały teren. A po wodach rzeki Bóbr dostojnie pływał łabędź. Tak wśród natury spokój, przynajmniej pozorny, jedynie wśród ludzi różnie bywa. Po dwugodzinnym spacerze wróciłam zadowolona do domu. A teraz Was zapraszam na wirtualny spacer.