14 Jagniątków

I znowu wróciłam w zimowo-jesienne wędrówki na pogórze Karkonoszy, w okolice domu. Wszak najważniejsze jest wyjście z domu, oderwanie się od rzeczywistości. A to jeżeli chodzi o mnie mogę osiągnąć wędrówką po lesie. Tam mogę uwolnić myśli, zapomnieć o pognębiających wiadomości, które nas atakują ze wszystkich stron. Nie szukam już zimy, przyjmuję to co daje każdy kolejny dzień z wielką pokorą. 

Jadę z koleżankami do Jagniątkowa, będziemy bliżej gór. Dzień zapowiada się iście wiosenny. jest bardzo ciepło, słonecznie, a przede wszystkim cicho - wiatr dał nam wytchnąć. Zaczynamy wędrówkę obok domu Hauptmanna. Idziemy początkowo niebieskim szlakiem w górę, krótko zaraz skręcamy w las przechodzimy przez potok "Wrzosówka" jakoś niewiele wody niestety. Widoki typowo jesienne. Podchodzimy do "drogi pod reglami", którą dochodzimy do rozstajnych szlaków. Wybór mamy spory. Do przesieki, do szczytów Karkonoszy, a konkretnie pod schronisko "Petrowa Bouda" lub w stronę zabudowań Jagniątkowa. Wybieramy tą ostatnią opcję, jednak  dochodzimy jedynie do granicy Parku Karkonoskiego i skręcamy w las drogą poza szlakową. Napotykamy ślady świadczące, że to pora zimowa. Gdzieś daleko na horyzoncie ukazują się nam Śnieżne Kotły z przekaźnikiem, a nieco dalej nawet Szrenica.

Cały czas idziemy lasem, podziwiamy urok drzew bukowych, martwimy się sporą ilością powalonych drzew, widać, że to świeża sprawa, wszak wiatr hula coraz częściej i mocno. Wreszcie dochodzimy do głównej ulicy i tu spojrzenie w bok gdzie góruje wielka bryła zamczyska "Chojnik". Dochodzimy do opłotków Sobieszowa, skąd odjeżdżamy do domów. Zrobiłyśmy ok 11 km. Wystarczy jak na nasze  ~ 240 lat. 

Dziękuję za odwiedziny, pozostawienie kilku słów komentarza. pozdrawiam czytelników.