7. Kolejny spacer zimowy

Dzisiaj mam zwariowany dzień, a właściwie dzień bez przespanej nocy. No cóż być kibicem to też jest wielkie poświęcenie. Całą zimę kibicuję skoczkom narciarskim. Nic na to nie poradzę, że musieli skakać o takich nieludzkich godzinach - 2 - 4 godz. w nocy lub nad ranem. Pojechali do Sapporo. Było trochę emocji, no tak to ma być. Wreszcie położyłam się spać, by o 6.30 jak zwykle powitać kolejny zimowy poranek. No nie powiem, żebym była na ten widok zbyt radosna. Za oknem odwilż i 5 stopni na plusie, niebo zaciągnięte chmurami, wyć się chce. Dobra nasza nie dam się złemu nastrojowi. jestem umówiona z koleżankami, tymi z którymi wczoraj spacerowałyśmy. Tym razem podjeżdżają na moje osiedle i stąd idziemy w pole. Tak się dobrze składa, że niezbyt daleko od domu mam fajne miejsca spacerowe. Idziemy nowo powstałą ulicą, gdzie pojawiają się nowe zabudowania. Kiedy ja wprowadzałam się na to osiedle w tych miejscach były pola uprawne i niewielkie fajne zagajniki, a teraz powstaje nowe osiedle domków. Idziemy u podnóża góry Szybowcowej. (516 m n.p.m), najwyższy szczyt Grzbietu Małego Gór Kaczawskich. " W 1924 roku wybudowano na górze szybowisko wykorzystujące znakomite warunki naturalne. Silne prądy wznoszące umożliwiają osiąganie pułapów do 10 000 m." Obecnie jest to popularne miejsce licznych wycieczek jeleniogórzan. Działa tutaj nie mniej sławny Aeroklub Jelenia Góra. My jednak nie będziemy wdrapywać się na nią. Idziemy dalej zagłębiając się w las. Jest fajnie na niebie przejaśnia się nieśmiało wygląda słońce. szkoda tylko, że tak mało śniegu i drzewa czarne.

Skręcamy z głównej ścieżki w bok i idziemy przed siebie kierując się pozostawionymi śladami butów jakiegoś wędrowca. Udało się przejść wśród zarośli i drzew i doszłyśmy ponownie do szerszej bardziej uczęszczanej drogi, która doprowadziła nas ponownie na osiedle. A jeszcze udało mi się spotkać takie piękności. Niestety sikorki są bardzo płochliwe, a ja miałam aparat bez większego zoomu i nie mogłam lepiej sfotografować je. Wiem, że wrócę jeszcze w to miejsce ze smakołykami i aparatem.

Teraz mijamy fajny zagajnik z moimi ulubionymi brzozami, nie szkodzi, że to są samosiejki. Ja je wprost uwielbiam. Zawsze marzyło mi się posiadać niewielki domek usytuowany wśród brzóz. No cóż musi mi wystarczyć ten zagajnik, póki co, a właściwie póki nie przyjdzie buldożer i nie wykopie tych brzóz.

I to jest już koniec dzisiejszej wycieczki. Kończymy jak zwykle w kawiarence na deserze. A czytelnikom życzę miłego wirtualnego spaceru. Pozdrawiam.