Zostaje tylko pamięć, póki jest komu pamiętać. Ta pamięć boli, bo gdy odszedł ktos bliski i kochany, odeszła częśc nas samych. Skończył sie jakis wazny rozdział naszego życia. A wiosna jak gdyby nigdy nic kwiatkami rozkwita, a słonce po dawnemu świeci.... Przytulam cię, Oleńko!***
Zostaje tylko pamięć, póki jest komu pamiętać. Ta pamięć boli, bo gdy odszedł ktos bliski i kochany, odeszła częśc nas samych. Skończył sie jakis wazny rozdział naszego życia. A wiosna jak gdyby nigdy nic kwiatkami rozkwita, a słonce po dawnemu świeci....
OdpowiedzUsuńPrzytulam cię, Oleńko!***
Dziękuje serdecznie.
UsuńAleksandro!
OdpowiedzUsuńBardzo Ci współczuję.
Przytulam:)
Dziękuje.
UsuńOleńko, ten ból ciągle nas dotyka. Ale człowiek nie całkiem umiera, bo zostaje w sercu. wierzę, że zmarli pomagają nam z innego, lepszego swiata...
OdpowiedzUsuńPewnie tak.
UsuńSmutek ... nieodłączna strona życia.
OdpowiedzUsuńSzarość ... kontrast dla kolorów wiosny, energii budzącego się znów do życia świata przyrody.
Chyba nie ma rady, nie ma pociechy, nie ma wytłumaczenia, nie ma ukojenia ...
Pochylam się nad Twoim Smutkiem Aleksandro... przytulam smutną Ciebie ...
i cichutkie kwa, kwa posyłam...
Dziękuje.
UsuńOleńko, bardzo współczuje ...
OdpowiedzUsuń