74 Cieplice.

Listopad ma coś takiego, że często wspominamy różne historie, osoby, które znaliśmy, miejsca. Tak i ja zrobiłam dzisiaj. Wybrałam się na taki wspomnieniowy spacer. Zaczęłam od miejsca gdzie stoją budynki, w których zaczęłam pobierać stosowne nauki pisania i czytania. Wspomniałam pierwszą nauczycielkę, panią Olgę S., która z  wielką cierpliwością uczyła mnie czytać. Jedna rzecz mi utkwiła w głowie kiedy starałam się przeczytać kwestię - pomnik Mickiewicza. U mnie był "pomnik milicjanta" i żadna siła nie mogła mi wybić z głowy tych dwóch słów. Jednak Pani Olga znalazła sposób na mnie i byłam jej wdzięczna, od tego czasu czytam bez opamiętania. Idę dalej ulicą Kasprzaka, dawniej (Partyzantów), mijam wiele ciekawych willi, gdzie mieszkali moi koledzy i koleżanki, przyjaciele moich rodziców. Dzisiaj jest to już obca mi ulica. Z wielkim zdziwieniem patrzę jakie stawiane są mury wokół tych domów. Ulica kończyła się przy łąkach,  na obrzeżu lasu, w pobliżu były ogródki działkowe. To były nasze miejsca licznych zabaw, niedaleko stała wieża widokowa, która również stanowiła dla nas bazę przygód. Obecnie co zobaczyłam - wieża jeszcze stoi jako ruina. Na szczęście będzie odbudowana - super. Łąk i ogródków już nie ma, las przetrzebiony. A co jest - osiedle tak brzydkie architektonicznie, że żal patrzeć. Wszystko się zmienia, ja już mieszkam gdzie indziej, szeregi przyjaciół przerzedziły się, życie mija każdego dnia, a ja patrzę do przodu i wędruję po tych różnych ścieżkach leśnych jak i życiowych.

dawna szkoła - dziś przedszkole

W głębi okna gdzie kiedyś mieszkałam

W górach pośnieżyło