Jesienny spacer zimową porą.

 Trudno było mi się zebrać i wybrać  gdzieś na spacer. Wokół mnie buro i nawet słonecznie ale nic to nie zmienia mojego negatywnego nastawienia na taką aurę. Jednak przecież nie będę siedziała cały czas w domu, to nie w moim charakterze. Chociaż nie powiem spodobał mi się taki czas kiedy siedzę z książką i dobrą herbatą, nie zaglądając nawet do okien. Dobrze, że w pierwszy dzień roku wyszłam na krótki spacer, ale wyjątkowo bez aparatu. To tak symbolicznie, żeby nie było - jaki pierwszy dzień, taki cały rok. Temperatura była "okropna" jak na zimowy dzień +15 stopni. Dzisiaj z kolei wybrałam na wędrówkę w ramach UTW. Zapowiadał się ładny dzień. Wyszliśmy poza rogatki mojego osiedla kierując się w stronę pól. Przechodzimy obok Krzyża Milenijnego. I tutaj doszło do chwilowego rozbratu grupy. Część osób poszła w miejsce gdzie można zobaczyć "Marmit" czyli " Marmit - zagłębienie eworsyjne w formie cylindra o wygładzonych ścianach i zaokrąglonym dnie. Ja tam nie poszłam to zapożyczyłam zdjęcie koleżanki Eli Tomaszewicz, która mam nadzieję nie pogniewa się. 

Kilka osób w tym ja zrezygnowałyśmy z dojścia w to miejsce. Poszłyśmy w prawo w kierunku Dziwiszowa. Szłyśmy wśród pól, lasów mocno przetrzebionych. By w końcu przejść groblą z aleją dębową obok niszczejącego pałacu z zabudowaniami gospodarczymi. doszliśmy do miejscówki odpoczynku, czyli karczmy "Chatka niedźwiadka". Z przyjemnością wypijamy to co kto miał ochotę. A że większość nas to kobitki to musiałyśmy pogadać o wszystkim i niczym. Czas na odwrót. Przechodzimy przez nawet ciekawe osiedle i dalej przez las, wzgórza aż do jednej z głównych ścieżek rowerowych prowadzących na nasze osiedle. Przeszliśmy blisko 12 km, fajna to była wędrówka wiosenna ciepła pogoda nam sprzyjała.

Nie zrobiłam zbyt dużo zdjęć, naprawdę trudno coś ciekawego dojrzeć.