Jeden dzień...

 Ba­ra­nią czap­kę na­ci­snął na uszy

I wy­szedł w pole. Milcz­kiem przy­wi­ta­ły

Upior­ne świer­ki Mróz siar­czy­sty, bia­ły;

Pod jego sto­pą su­chy śnieg się kru­szy. (Jan Kasprowicz)

Zgnie­wa­ny idzie Mróz. Chce ściąć od­de­chem

Moc, któ­ra pły­nie, kaj­da­nom da­le­ka.

Zgiął się na brze­gu, po­wiał lo­dem. W le­sie

Za­mar­ły drze­wa. Lecz szu­mią­ca echem

Wiecz­no­ści, w taj­niach gór zro­dzo­na rze­ka

Hymn swój, wciąż żywy, w dal mie­sięcz­ną nie­sie. (Jan Kasprowicz)